Reigerboys 7×7 Supercup (Patrick Barkey toernooi)
D.H.A.T. (derde helft altijd top) 2018:
Vrijdag 17 juni werd er op verzoek van de wedstrijdleiding eerder afgetrapt voor D.H.A.T., dan in “de Reiger” vermeld stond. Namelijk om 19:30 uur en dit betekende (heel scherp van Sjonnie) dat we netto gewoon meer biertijd hadden ☺ na de wedstrijd.
Met wat vakantiegangers in de gelederen en een geblesseerde was het even puzzelen en bellen om tot een mooi inzetbaar collectief te komen. Dit bleek ook bij aanvang om 19:00 uur; een kleedhok vol. Er bleken maar liefst 4 wissels aanwezig te zijn, lekker toch !
De aftrap vond plaats in de hitte van één van de betere pre-zomeravonden. Dit beloofde nu al een topavond te worden. De tegenstanders van vandaag waren de groen-zwarte maten van SVW ..bijzonder..want good old reiger Pierre en zijn makkers stonden tegenover ons (in hun foeilelijke shirts). Orders van onze teammanagers waren simpel: niet happen bij deze mannen en pak ze op snelheid!! Wij kwamen desondanks lekker uit de startblokken en organiseerden via de buitenkanten al wat speldenprikjes richting hun goal. En voordat de eerste 10 speelminuten waren verstreken stoomde Ronald over links op en gaf keurig de bal op maat aan Robin…de 1-op-1 situatie eindigde in een bal die onder de keeper doorging. De 1-0 voor ons stond op het bord. De sprint herinnerde Robin direct aan de blessure in de kuit, dus hij ging even naar de kant om te kijken of het einde wedstrijd was. Helaas kwam Paul op datzelfde moment binnen als wissel met hetzelfde probleem. Pauls kicksen gingen echter wel direct uit en hij ging er balend bij zitten.
De wissels (we hadden er genoeg) vulden ons aantal weer aan tot 7 (deze keer). De wedstrijd kreeg een opleving nadat onze laatste man mispeerde voor het doel en de bal door John Kelly toch achter de goed keepende Hillbrand getikt werd. De tegenstanders rechtten hun rug na deze 1-1 en de druk werd opgevoerd richting ons doel. Hillebrand verdedigde zijn hok met hand en tand en dankzij zijn katachtige reflexen bleef het gelijkspel staan. Robin probeerde even later de kuit wat los te lopen en kwam er weer in en prompt viel de bal goed voor zijn voet. Een uithaal volgde vanuit de rechter kant, de bal eindigde achter de keep in het linker zijnetje…en zo stonden we opeens 2-1 voor! De tijd voor de aftrap was voor ons weer een mooi wisselmomentje. De tegenstander merkte later opeens op dat wij met 8 man in het veld stonden ipv 7, dus het gemekker aan hun zijde was begonnen (ze hadden wel gelijk overigens al was het maar 1 minuutje). Wij verslapten verder niet en bleven druk houden op hun doel en uit een gelijkwaardige situatie als de 2-1 viel de 3-1 ook nog eens zo vlak voor rust! Helaas lieten we SVW te veel hun spel spelen en hun tikkie takkie truckendoos ging open en opeens lag de 3-2 er in. Het signaal voor de rust kwam als een geschenk!
Door dat wij een bataljon aan wissels hadden, gebruikten we dat ook aan de lopende band. Dit zorgde voor een counterrijke 2e helft. Met René als spil mochten we meerdere malen tot heel ver opstomen, maar helaas bleven de doelpunten uit. Met Charles, Ronald, Johnny, Jeroen E, Pedro, Robbert en Stef bestookten we het vijandelijke doel met schotjes, tikkies en kogels. De paal, lat en de keeper voorkwamen telkens onze 4e goal. Maar uiteindelijk was het Ronald die op zijn geliefde linkerkantje de doelman “mano e mano” mocht uitspelen en de bal rustig over de doellijn werken: 4-2 dus. De warmte begon ook bij ons de tol te eisen en de scherpte achterin verslapte en 1 aanval richting ons doel ging er ook direct in ..4-3. Het werd wel spannend zo. Maar gelukkig kunnen wij ook nog wat en een scherpe pass op Pedro, vlak voor het doel, eindigde in een strakke stift over de inglijdende keeper heen en daarmee was de 5-3 een feit. Het spel ging nu op en neer want met nog een paar minuten op de klok maakte de tegenstander de 5-4 en loerde op de gelijkmaker. De SVW keeper liet zich verleiden om verder in het veld te gaan staan om een extra kaats te kunnen verzorgen en sluwe Johnny van ons had dit snel door. John kreeg de bal en gaf deze een pegel, de bal stuiterde en rolde en rolde…net naast !! Dit schrok de keeper van hun niet af en hij bleef vrij diep spelen en toen vond Ronald het genoeg en eiste de bal op. Zijn schot op het lege doel wat een meter of 30 verderop stond eindigde keurig in de touwen. Deze 6-4 voor ons kwam 30 seconden later ook op het wedstrijdformulier als einduitslag. Hoewel het soms rommelig was aan onze zijde doordat de posities niet helemaal helder waren voor iedereen, was het toch een aardige pot. Als ik iemand mag aanwijzen als “man of the match” dan is dat Hillebrand ! Die met een flink aantal echte reddingen de schade tot 4 wist te beperken !!
In de kantine aan onze vertrouwde tafel was de 3e helft zoals altijd weer top !
STEF bedankt !
PROOST
