Begin november, de vijfde op precies te zijn, en de herfst heeft definitief zijn intrede gedaan. Temperatuur terug in de enkele cijfers en v
olop bladeren op het natte veld 1, maken de thuiswedstrijd tegen Zwaluwen’30 uit Hoorn tot een kille bedoening op het doorgaans toch hartverwarmend sfeervolle Reiger Boys complex De Wending…
Bij
zonderheden vooraf: keeper Ronald Verkijk van Heren 6 is gecontracteerd voor vandaag, twee geblesseerden als toeschouwers langs de lijn (Stef & Robbert) en door het uitvallen van de wedstrijd van Heren 6, naast een keeper ook weer eens een scheidsrechter aan onze wedstrijd toegewezen (Elcio).
Een op het oog nieuw Turks team van Zwaluwen’30 meldt zich voor de aftrap bij aanvoerder René met de melding slechts over 8 spelers te beschikken. Da’s de felbegeerde 3 punten al in de tas, hoor je diverse boys al opportunistisch denken. Na de gang van de beide aanvoerders terug naar de kleedkamers, blijkt er dan toch nog een 9e Zwaluw-speler zich gemeld te hebben. Ook prima; 11 tegen 9 mag ook geen enkel probleem vormen, toch? Lichte verwarring ontstaat dan echter als blijkt dat René snel van shirt is gewisseld en zich voor vandaag als infiltrant in rood-zwart gaat bewegen! Er zijn er voor minder opgepakt zo’n 75 jaar geleden…
Na het eerste fluitsignaal blijkt dat hij deze “kruip-in-de-huid-van”-rol wel verdomd serieus neemt! Zelden hebben we hem zo zien sleuren en coachen in het veld… Deze bizarre vorm van integratie blijkt nog eens helemaal duidelijk, als hij razendsnel zijn Turkse teamgenoten begint aan te spreken bij hun (toch niet heel makkelijk uit te spreken) namen! Heren 7 is dusdanig verbouwereerd, dat lange tijd de 2 man overtalsituatie amper opvalt in het veld. Aanvalsgolven bewegen gewoon over en weer. Bij het ontbreken van een diepe spits blijven de toch gespeelde lange ballen voor de pot volledig vrij van gevaar. Het echte gevaar zal moeten komen van uitbuiten van de mannen-meer situatie door vlot rondtikken. De uitvoering daarvan valt 
echter in de praktijk zeker niet mee. Frank breekt uiteindelijk dan toch de ban: 1-0, maar niet lang daarna maken René & co brutaal de 1-1. Pedro brengt de thuisploeg daarna weer op voorsprong, maar ook die wordt weer geneutraliseerd tot 2-2. Beide keren wordt zelfs tegen gescoord uit assists van die NS…-er! De rust wordt bereikt met een krappe 3-2 voorsprong van weer Pedro uit één van de rushes van Richard.
De thee nuttigt René ook gewoon bij zijn Turkse vrienden en eigenlijk wekt het zelfs nog enigszins verbazing, dat hij niet met hun aanvoerdersband het veld weer betreedt.
Achteraf blijkt zijn voorspelling dat Reiger Boys er nog wel een stuk of 2-3 goals in zal schieten, de moed bij hen in de schoenen te hebben doen zinken. De 2e helft speelt zich dan ook voor het overgrote deel af op vijandelijke speelhelft. Zonder echt goed te voetballen wordt de stand toch nog opgetrokken tot 5-2 door tweemaal Ronald. Tweede en laatste doelpunt wordt via een onfortuinlijke “zwaluw” gescoord uit een vernuftig ingestudeerde vrije trap. Met een overstap van Frank, gevolgd door een “poeier” van Ronald, wordt op deze curieuze middag de volle winst dan toch nog bijgeschreven bij de tot nu toe (te) magere puntenoogst in de competitie.
Bravo dan! En op naar onze stamtafel (en de afstandsbediening).
Salut!
