Afgelopen 22 oktober was het weer zover, de poorten van het voetbalcircus werden weer geopend. Een beetje vroeger dan we gewend zijn namelijk 13:00 u ipv de standaard 14:30. Wat overigens geen garantie is voor een hele lange 3e helft …
Na ongeveer het middaguur en een klein half uurtje cruisen richting het Zaandamse, kwamen we aan bij de eerste van een boulevard aan voetbalclubs (wel de beste die we konden treffen als tegenstander heb ik begrepen). Bij aankomst werd al snel duidelijk dat we op het hoofdkunstveld mochten spelen. Terwijl er pal naast een heerlijk hobbeldebobbel vers ongemaaide grasmat lag. Niet alle RB7 spelers zijn fan van de kunstvelden en het verzoek om de wedstrijd te verkassen naar het gras, werd goedgekeurd.
In de kleedkamer kregen we voor de wedstrijd nog wat mededelingen van medische aard te horen. De ernstige en vervelende blessure van keeper Raymond kwam ter sprake en uiteraard wensen we hem alle sterkte met een spoedig en goed herstel. Daarnaast hopen we dat hij maar weer snel en zonder ellende bij ons het doel mag verdedigen. Dit gezegd hebbende kwamen we weer uit om een echt Reiger Boys 7 dingetje.. namelijk de keeper. Want hoe blij en tevreden we ook zijn met Raymond als vaste doelman, we hebben na de wedstrijd tegen Bol thuis helaas weer een keepersprobleem voor de komende tijd. Gelukkig heeft Johnny voor deze wedstrijd “oude vrijdag avond bekende ” Jesse bereid gevonden om onze doellijn te bewaken. Gelegenheid allrounder Jeroen E kon de handschoenen dus in de tas laten zitten voor deze week.
Het volgende nieuwtje die werd verkondigd was dat onze toptennisser Richard een verkeersongeval(letje) heeft gehad en daarom nog niet helemaal topfit was en zich heeft afgemeld voor deze pot. Ook uiteraard voor Richard namens ons gehele 43tal heel veel sterkte en beterschap, met de wens en mededeling: tot zo snel mogelijk natuurlijk! En om het medische kwartiertje af te sluiten was vandaag de dag dat Mark B na zijn duimblessure weer in de kleedkamer zat. En hij droeg zijn geelzwarte tenue weer na zo’n 6 weken rust. Fijn dat je er weer bij bent!
De aftrap vond plaats nadat de jonge scheids zijn (ontbrekende) ervaringen deelde over het fluiten van seniorenteams en in een heerlijk laagstaand najaar zonnetje rolde de bal, deze keer voor een bekerwedstrijd.
Het begin was flitsend en de 2 rappe knapen uit de voorhoede van Zaanlandia lieten even zien hoe het ook al weer moet. Over de flanken werden onze verdedigers enkele keren voorbij gesneld alsof ze stil stonden (dit zegt overigens niets over de inzet van onze mannen natuurlijk, die was gewoon goed). De voorzetten waren een paar keer gevaarlijk en na zo’n 10 minuten was het alweer de bal uit het netje rapen voor ons (John van de Brom lees je mee? Zo gebruik je de flanken… zie ook verder in dit verslag trouwens!!).
Keeper Jesse had ons al een paar keer behoed voor de achterstand, maar op deze kanonskogel tegen de onderkant lat had ook hij geen antwoord. Na de achterstand leek het tij een beetje te keren en ook wij kregen een aantal kansen. René zag een 1 op 1 situatie voorlangs gaan. Mark poogde een “schotje” dat gepakt werd. En zo hield de grote roze reus Arie bijna de hele eerste helft zijn doel schoon. De kansen waren nu over en weer en de beste resultaten waren te noteren voor beide keepers. Tot dat wij over rechts een aanval opbouwden en de bal werd voorgeslingerd naar kopkampioen René. Bij de 2e paal knikte hij de bal knap binnen maar via de binnenkant van dezelfde paal kwam de bal weer terug het veld in… Omdat Mark nog steeds bezig was met zijn sprint om te assisteren in de aanval kon hij de gelijkmaker van dichtbij binnenschieten. Lekker zo vlak voor rust.
Tijdens de limonadepauze werden foutjes en de pijnpuntjes even duidelijk gemaakt en deze lagen vooral in de passing. Een te groot deel van de passen naar elkaar kwam niet of niet goed aan. Laten we dit proberen beter te doen was de vraag/mededeling waarmee we weer terug in de wei gestuurd werden.
Na de aftrap voor het 2e bedrijf leek het wedstrijdbeeld te zijn veranderd. Wij hadden meer grip op de wedstrijd, de passing ging beter en er kwamen meer kansen voor ons. Na zo’n 10/ 15 minuten spelen, vielen wij weer aan over de rechterflank. Robbert kwam vlakbij de achterlijn niet tot een voorzet en tikte terug op Wilke die enkele meters verderop stond. Wilke slingerde de bal met een dodelijke precisie voor en de bal viel over de verdediger op de voet van onze spits. De aanname was goed en het snel volgende schot ook. BAM! 1-2 voor ons.
Dit leek een breekpunt voor de zwart witte Zaanlandia’ers, want niet zo heel lang hierna was het weer Wilke die verantwoordelijk was voor een succesvolle voorzet, deze keer op het bolletje van René, die zijn inzet fijn in de verre hoek zag verdwijnen! De 1-4 kwam ook nog…sterker… ik voel hem nog steeds! De bal werd opgedreven door de Zaanse verdediger en op het moment van wegrossen zette ik mijn voet ervoor, de bal vloog irritant hard op mijn gezicht en kwam (bleek later) voor het goede been van Ronald terecht, die direct zonder twijfel de bal van grote afstand over de keeper heen schoot. Jammer dat ik die niet gezien heb, want ik lag nog voor jaffa in het gras. John kwam nog heel pittig met de waterzak en verzorgde de verkeerde kant van mijn pijnlijke snuit (evengoed bedankt vriend!). De wedstrijd kabbelde zo voort en we hielden de controle. Jesse keepte uitstekend en geassisteerd door Charles, Frank, Jeroen L, Mark B, Paul en later ook René (…) bleek de verdediging stand houden. Er waren nog wat akkefietjes en pijnmomentjes, maar in mijn ogen heeft de jonge scheids het keurig gedaan en de wedstrijd redelijk onder controle gehouden.
Met niet zo heel veel minuten meer op de klok, waren wij al super blij met 4 doelpunten uit vier prima voetbalsituaties. Er kwam echter nog een doelpunt en die was zeker niet minder fraai. Deze keer kwam de bal via de linkerkant bij Pedro, die net te ver afdwaalde naar buiten, maar na een lekkere kapbeweging kreeg hij toch de bal bij Mark, die net buiten de 16 klaar stond. Mark wilde uithalen en legde de bal goed, maar Ronald waande zich even op een Primera Division niveau en pikte de bal van Marks voet af. In plaats van zelf te rossen gaf hij een weer steekpass op Mark, die toch maar door liep. Als het mesje door de boter… Mark kwam hierdoor vrij voor de keeper en gaf deze het nakijken met een geplaatst schot naar de rechter helft van het doel.
De Zaanse mayotube was nu echt leeg en de scheids floot voor het laatst. En zo loop op je op een prachtige zaterdagmiddag toch even met 5-1 bekerwinst van het veld.
Op het reigersnest aangekomen kwamen de pinchers weer in rap tempo op onze tafel af. En ze smaakten warempel weer prima. Als toetje werden we nog even ouderwets afgeblaft en ik voor “ettertje” en nog iets uitgemaakt?!?! Maar een lichtpuntje aan donkere hemel verscheen, een soort pleister op de wonden….als een scheids die het wel snapt was daar de nieuwe kantine-engel (eveneens afgeblaft trouwens), die ons enigszins beterschap beloofde…en geduld vroeg… moet lukken toch?
Jesse super bedankt voor je inzet en overgrote bijdrage aan deze overwinning !
Mannen hij was weer mooi, see you soon!
PROOST